Chinese taal

De Chinese taal 汉语 hànyǔ, Is de taal die door de Han- Chinese minderheid gesproken. Het is onderdeel van de Sino - Tibetaanse groep. Dit is een analytische taal wat betekent , in morfologische typologie , een taal waarin woorden zijn of neigen onveranderlijk te zijn. Chinees is een toontaal : elke lettergreep wordt beklemtoond. Dus in Chinees de lettergreep maar kan moeder , Paard, Hennep , Belediging bedoel dan wel een deeltje na de intonatie.

De basiseenheid van het Chinese schrift is het karakter genaamd sinogram. Elk Chinees karakter een lettergreep vertegenwoordigt. Het woord is meestal samengesteld uit een of twee lettergrepen.

In het algemeen , Chinees is de taal, gebaseerd op het dialect van het noorden van China , met de uitspraak en grammatica van de taal Beijing literair gesproken (白话 báihuà). Opgemerkt moet worden dat er een aantal verschillen in uitspraak tussen Chinezen uit het vasteland van China , het eiland Taiwan en de Chinezen in Singapore.

Voor de orale , verschillen tussen de verschillende Chinese dialecten zijn vrij groot , net als de Romaanse talen ( Frans , Italië , Roemeens , Spaans , etc.) Om deze reden , veel taalkundigen beschouwen de verschillende West dialecten van het Chinees als een taalfamilie. Maar vanuit het perspectief van het Chinese schrift , van de gebruikers ( Han-Chinezen ) , het beleid en de cultuur uniciteit , de meeste Chinese deskundigen beschouwen de Chinese taal als een taal. In het Chinese vasteland en het eiland Taiwan , Standaard Chinees ( mandarijn ) is de gemeenschappelijke taal. Voor Hong Kong et Macao , dit is Kantonees 粤语 yuèyǔ. De Chinese diaspora gebruiken Kantonees als een gemeenschappelijke taal , maar ze gebruiken ook Mandarijn Chinees , het Hakka en de Minnan dialect en andere lokale taal voor communicatie.

Het Chinees is een ideografisch schrift. Chinese schrift is nu goed vastgelegd en verenigd , en de grammatica. Een grafisch element in een sinogram kan een indicatie zijn van de uitspraak van het karakter te geven , maar deze indicatie is niet juist. Veel personages hebben geen fonetische element. Tijdens de lange Chinese geschiedenis , heeft de uitspraak van sinogrammen grote veranderingen ondergaan. Daarom hebben we nu zulke grote verschillen tussen de Chinese gesproken dialecten. Maar toen de Chinese schrift zijn gestandaardiseerd , het probleem van de schriftelijke communicatie werd verminderd.

Voor de beweging van de literatuur geschreven in spreektaal 白话 báihuà, De literaire taal was Chinees Classic Taal 文言 wényán. Dit geschreven taal is gebaseerd op literaire werken voor de eenwording van China door de Eerste Keizer in -221. Klassieke Taal is nu vrijwel ongebruikte en vaak gereduceerd tot uitdrukkingen , spreekwoorden , enz...